Filmin oyuncularının, grubun ve davetlilerin iştirakiyle gerçekleştirilen gösterimin akabinde sinemanın yazarı ve yönetmeni Ömer Yıldırım, AA muhabirine yaptığı açıklamada, geçen sene Cannes Sinema Şenliği’ne gittiklerinde yaptıkları görüşmeler sonucunca sineması çekmeye karar verdiklerini söyledi.
Oyuncu ve üretimci Mehmet Şah Çelik ile birlikte Cannes’da yapımcılarla ve sinemacılarla konuştuklarını lisana getiren Yıldırım, “Çok fazla beşerle görüşmeler yaptık. Oturduğumuz her masada ilgi odağı oluyorduk, bizi dinliyorlardı lakin proje kısmına geldiğinde bir eksiklik hissettik. Döner dönmez bunun senaryosunu yazdım ve çok süratli bir biçimde başladık.” dedi.
“Profesyonel bir takımla ve ekipmanlarla çalıştık”
Gerçekten sağır olan iki oyuncu ile işaret lisanı eğitmeni ve tercümanı olan bir oyuncu dışındaki tüm oyuncuların profesyonel olduklarını tabir eden Yıldırım, şunları kaydetti:
“Biz de birçok şeyi bu sinemayla öğrendik. Sağırlarla irtibatı öğrendik. Bilmediğimiz çok şey varmış. Evet, ben bu sinemanın kıssasını yazdım ancak sinema müddetince de çok şey öğrendim. Bana çok şey kattı. Kıssa orjinal ve bu kadar hassasken bunun âlâ bir formda çıkması için oyuncuların ve tekniğin de birebir biçimde olması gerekiyordu. Hasebiyle hiçbir şeyden kaçınmadık. Çok profesyonel bir takımla, profesyonel ekipmanlarla çalıştık. Bu biçimde daha yeterli anlatabileceğimize inandık. Sonucunda da çok mutluyuz.”
Filmin memleketler arası şenliklerde ilgi gördüğünü, adaylıkların ve gösterimlerin devam edeceğini söz eden Yıldırım, “Kurgumuz da böyleydi aslında. Zira sinemanın yüzde 65’i sağırların hakim olduğu, altyazılı, sağırların olduğu sahneler. Yani bir Türk ile bir Japon, sinemanın yüzde 65’ini altyazılı izleyecek. Dünyadaki herkes eşit şartlarda izleyecek sineması. Münasebetiyle yaptığımız işi de bir yandan dünya pazarına da sunmuş olduk. Ve onlardan gelen ilgi, alaka da bizi çok memnun ediyor.” diye konuştu.
“Duygu ve hareketlerin paralel gitmesi gerekiyordu”
Oyuncu ve avukat Mehmet Şah Çelik, sinemanın hayali olduğunu belirterek, “Yapalım dedik ve işe giriştik. Başlangıçta sağır birini oynayacağımı bilmiyordum. Direktör Ömer Yıldırım ‘Ya sen bir sağırı oynasan. 5-6 cümlen var.’ dedi ve oynadım. Oyunculuk dışında, sağır olan birini oynamak çok diğer bir şey. Tüm hareketleri ezbere biliyorum ancak işaret lisanına çok estetik baktılar, hareketlere bilhassa dikkat edildi. Bu türlü olunca sil baştan aldık tüm hareketleri yine öğrendik. Oyuncu olarak çok zordu, bu insanı zorlayan bir şey. Zira duyguyu vermemiz gerekiyor. Histen çok hareketleri hakikat yapmanız lazım. His ve hareketlerin birebir anda paralel gitmesi gerekiyordu. O manada biraz zordu ancak keyifli bir işti.” değerlendirmesini yaptı.
Tiyatro ve sinema sanatkarı Sabri Arafatoğlu ise sinemada evladını kaybetmiş, sağır olan torununa bakan bir dedeyi oynadığını kaydetti.
Filmde torununun, duyamadığı için güç irtibat kuran biri olduğunu lisana getiren Arafatoğlu, “Ama bir umut doğuyor, bir kıssa başlayacak. O umutla evladının, annesinden kalan anıları duyabilecek olmasının heyecanını yaşayan ve sevinen bir dede var. Çok samimi oldu, herkes yaşayarak oynadı. Rol yapmadık tabiri caizse. O da çok samimi bir işin çıkmasına sebep oldu.” sözünü kullandı.
“Hakikaten hayatımız boyunca empati yapmamışız”
Kısa sinema olmasına karşın üretimin çok geniş ve profesyonel bir takımla hayata geçirildiğine dikkati çeken Arafatoğlu, şunları söyledi:
“Bu iş o yüzden çok değerli. Zati büyük bir dayanışmayla çekildi. Ne yazık ki bu işler ekonomik zorluklardan ötürü çok güç çekiliyor. Bir de sahiden hayatımız boyunca empati yapmamışız. Biz duymuyor olsaydık, sağır dilsiz olsaydık ve bir sevdiğimizi kaybetme riski olsaydı kimin sesini duymak isterdik? Bu soruyu hiç sormamışız kendimize. Esasen sinemanın mottosu da ‘Bir gün tüm sesler kaybolsa, en çok hangi sesi özlerdiniz?’ tabiri.”
Sağırların inanılmaz derin bir dünyaları olduğunun altını çizen Arafatoğlu, “Sevdikleriniz, kardeşiniz, anneniz, babanız, trafik, hayvanların sesi var lakin hepsinden bihabersiniz. Kafe sahnesinde de bunu vermeye çalıştık. Ortalarında konuşurken sıfır ses, genele geçtiği vakit inanılmaz bir gürültü var. Yokluğun olduğu yerde yalnızlar, çokluğun olduğu yerde de yalnızlar. Bunu anlatmak istedik. Umarım bir gün sinemadaki üzere bir aygıt icat edilir ve biz de buna bir kısa sinemayla dayanak vermiş, bir çığır açmış oluruz.” diye konuştu.
Tokyo ve Los Angeles’tan mükafatlar aldı
“Sessiz Plan”, yıllarca sevdiklerinin seslerini kaydeden dört sağır gencin, uzun müddettir bekledikleri bir işitme aygıtı projesinden son anda çıkarılmalarıyla yaşadıkları hayal kırıklığını ile sonrasındaki dayanışma ve direnç anlatısını husus alıyor.
Berk Aydın, Elif Çakırtaş, Mehmet Şah Çelik ve Merve Ayaz’ın başrolde oynadığı sinemada Müslüm Tamer, Emre Ertunç, Özge Kutlu, çocuk oyuncular Tapdığ Aliyev ve Enes Eymen Ayvaz, usta oyuncular Emin Yaşar, Ahmet Talay ve Sabri Arafatoğlu da çeşitli karakterlerde izleyici karşısına çıkıyor.
Süresi 14 dakika olan sinemanın kurgusu Adem Yeşilay tarafından yapılırken, müziklerinde Mustafa Yunal imzası bulunuyor.
Uluslararası sinema şenliklerinde seyahatine devam eden kısa sinema, Los Angeles merkezli Küresel Shorts’ta “Onur Ödülü”, Tokyo’daki Best Indie Sinema Awards’ta “En Yeterli Senaryo” ve “En Düzgün Özgün Fikir” mükafatlarına layık görüldü.
İtalya’daki Rome Prisma Sinema Awards’ta finalist olarak seçilen üretim, İskoçya Glasgow merkezli The Monthly Sinema Festival’da Best Trailer kategorisinde de aday gösterildi.
