Hande Subaşı: ‘Kan çekti, çok güzel anlaştık’ – Halil İbrahim Ceyhan: ‘Birbirimizi bir daha bırakmadık’

Aralarındaki dostluğu “Kardeş üzere olduk” diye tanımlıyorlar. Nitekim o denli bir hava esiyor fotoğraf çekimi sırasında. Her bahiste fikir alışverişi yapıyor, birbirlerinin kelamlarını tamamlıyorlar. Bazen yalnızca gözleriyle anlaşıyorlar. İkisinin de müziğe ilgisi var, sesleri de çok hoş. Israr edince kırmayıp birlikte Tarkan’dan ‘Kış Güneşi’ni söylüyorlar. O performansı gördükten sonra yakında başlayacak müzikal projeleri beni heyecanlandırıyor.

◊ Siz nasıl bir ikili oldunuz?

Hande Subaşı: Tıpkı ajanstayız lakin geçen kış bir aktiflikte birinci kere bir ortaya geldik. Birbirimizi çok sevdik. Sonra 40 yaş doğum günü kutlaması yaptım. Sağ olsun
Halil de geldi, etrafım ve yakınlarım onu çok sevdiler. Halil bu popülerliğinin yanı sıra çok samimi bir yerden bağ kuruyor. Dostluğumuzu tahminen tıpkı kuşaktan gelmemiz de etkiledi ya da kan çekti, çok yeterli anlaştık.

Halil İbrahim Ceyhan: Evet, nitekim kan çekti. Bu türlü çok tanınan isimlerle yeni tanıştığınız vakit hayallerinizdekinden farklı biriyle de karşılaşabiliyorsunuz. Hande o denli değildi, çok çok sevecen ve sıcakkanlı. Bence dosttan öte kardeş üzere olduk. Sonra projeler art geriye geldi; evvel ‘Leyla: Hayat… Aşk… Adalet…’ dizisi, sonra ‘Bir Masaldı’ müzikali. Birbirimizi bir daha bırakmadık.

◊ Her şey çok hoş lakin itiraf edin, birbirinizde rahatsız olduğunuz neler var?

Halil İbrahim Ceyhan: Benim yok sanırım.

Hande Subaşı: Benim var, Halil’in hayatı ağırlaştığı vakit irtibatımız azalıyor, ben de biraz bozuluyorum.

◊ Özel hayatına biri girince mi?

Hande Subaşı: Artık bilemiyorum, evvelce biraz daha fazla dertleşip irtibatta oluyorduk, ortada unutuluyorum.

Halil İbrahim Ceyhan: Aslında hakikaten şimdiki hayatla alakalı bir sıkışıklığın içine girdiysem bile, Hande’nin çok tecrübe ve deneyimi olduğu için birçok şeyi ona danışıyorum. Verdiği fikirler hakikaten çok gerçek oluyor ve beni yeterli bir yere taşıyor. Tahminen bu da aramızdaki bağlantıyı çok hoş tutuyor. Keza Hande’nin erkek arkadaşı Alican (Ulusoy) Abi’yi de arıyor, ona da soruyorum, irtibatımız nitekim çok güzeldir.

Hande Subaşı: Ben sitem ettim ancak duruma şu tarafından bakalım; çok sevdiğin, paha verdiğin beşere sitem edersin.

Halil İbrahim Ceyhan: O vakit ben de buradan görüşmeyi aksattığım bütün arkadaşlarımdan, en başta Hande Subaşı olmak üzere teker teker özür diliyorum.

‘Gerçekler ilgileri daha sıkı tutuyor’

◊ ‘Bir Masaldı’ müzikalinin hazırlıkları son basamakta. Ne anlatıyor proje?

Halil İbrahim Ceyhan: Hayat telaşı içinde koşuşturan bir adamın, farkındalığı olan bir bayanla karşılaşınca ona yağmurda ıslanmaması için bir şemsiye tutmasıyla başlıyor müzikal. Bir farkındalık dünyası açılıyor ve adam öbür bir yola gidiyor.

Hande Subaşı: Unutulan his ve bedelleri biraz da aşk üzerinden anlatan bir öykü diyelim. Hislerin değeri üzerinden ilerliyor.

◊ ‘Leyla: Hayat… Aşk… Adalet…’ isimli diziniz de kıssasında bol bol sır, palavra ve aşk barındırıyor. Siz düzgün sır meblağ mısınız?

Hande Subaşı: Çok âlâ sır fiyatım. O mevzuda çok ketumumdur.

Halil İbrahim Ceyhan: Ben de o denli. Lakin kendime ilişkin sırrım yok, birkaç kişinin sırrı vardır bende.

Hande Subaşı: Kendime ilişkin benim de çok sırrım yok açıkçası. Bir de evvelce daha utandığım, saklamaya çalıştığım, geçmiş yanılgılarım, tecrübelerim vardı. Bunlarla artık barışıp kendimi suçlamamaya karar verdim. Evvelden kaygı ettiğim şeylerle şu an rahat yüzleşip paylaşma konusunda daha açığım.

◊ Pekala, palavrayla aranız nasıldır?

Halil İbrahim Ceyhan: Ben çok taraftarı değilim, bir yerde illa ortaya çıkıyor. Bir şey palavraysa onu sürdürmek bu tempoda sıkıntı,
kıvıramıyorum. Benim için açık açık konuşmak ve yüzleşmek daha hakikat. Gerçekler münasebetleri daha sıkı tutuyor.

Hande Subaşı: Benim için de o denli lakin ortada küçük beyaz palavralar olabilir ya. Bilhassa birini kırmamak, üzmemek konusunda. Mesela karşımdakine “Kötü görünüyorsun” demem de onu biraz daha bu türlü kalıbına uydurup yumuşatarak söylerim.

Halil İbrahim Ceyhan: Ben kelam verme konusunda çok eza çekerim.

◊ Nasıl yani?

Halil İbrahim Ceyhan: Mesela arkadaşlarım buluşmak ister, ben de çok istiyorumdur lakin tarih tutmuyorsa verdiğim kelamda eziliyorum, o vakit da palavra söylediğim düşünülebiliyor. Halbuki elimizde değil.

◊ Dizinizdeki üzere siz de insan münasebetlerinde entrikalara maruz kalıyor musunuz?

Hande Subaşı: Kesinlikle ancak bununla ilgili anlatabileceğim bir şey yok.

Halil İbrahim Ceyhan: Bizim gerimizden dönen kaotik durumlar yahut gerçekleri çok sonradan öğrendiğimiz mevzular olabiliyor. Ben bu şekil şeylere maruz kaldım. Mesela sana öbür bir şey yansıtılıyor, sen o söylenenlere inanıp ilerliyorsun. Sonra aslında anlatılanın tam karşıtı olduğu ortaya çıkıyor ve senin ismine yapılmış öbür planlar görüyorsun. O denli bir durumda üzülüyorum. Neden palavra söyleniyor diyorum, insanları yanlış yönlendirmek hoş değil.

‘Herkesin her mevzuda fikri var’

◊ Aşkı nasıl anlatırsınız?

Hande Subaşı: Aşkı herkesin yaşayış formu farklı. Aşkın ömrü şu kadardır üzere laflar var, sahiden o denli. Lakin gözlerini her şeye kapadığın, her duyguyu çok tutkulu yaşadığın periyotlar, paylaşım ve geçirdiğin vakitle birlikte sevgiye dönüyorsa aslında alakalar devam ediyor. Bence aşk çok hoş bir his. Balık burcuyum, tahminen onun da bir tesiri olabilir.

Halil İbrahim Ceyhan: Doğal bir güç, doğal bir dopamin tesiri, birçok şeyden hoş bir sıyrılma noktası, kendin olabildiğin yer, bedelli de bir şey. Ancak işte bu bütün konuştuğumuz durumların üzerine, anlayışla bir arada yaşanıyorsa ve tüketme üzerine değilse kıymetli oluyor. Bunların yanında aşk biraz da gizli kalması gereken bir şey.

◊ Neden?

Halil İbrahim Ceyhan: Çünkü her yerde, her şeye karşı çok acımasızlık var. Ne yaşadığınla ilgili kimsenin bir fikri olmasa da toplumsal medyada taşlama, topa tutma tarafına geçilebiliyor ve herkesin ait hakkında bir fikri oluyor.

Hande Subaşı: Gerçekten herkesin her hususta fikri var, o kadar hadsizleştik ki! Kimsenin kendi kıymet yargılarıyla bir oburunun hayatını, yaşama biçimini sorgulamaya hakkı yok diye düşünüyorum. Doğal bir fikrin olabilir ya da yakınınsa tavsiyede bulunabilirsin lakin yargılamak yahut kesin bir kanıya varmak nitekim çok hadsizlik.

◊ Pekala, şu anda durumlar nasıl? Âşık mısınız?

Halil İbrahim Ceyhan: Dopamin düzeyim âlâ.

◊ Hande senin de Alican Ulusoy ile birlikteliğin 6 yıldır devam ediyor…

Hande Subaşı: Evet, 6 yıl oldu. Kolay oldu mu, hayır. Hiçbir ilgi kolay değil, arkadaşlık alakası bile. Hepimiz farklı farklı karakterlerde, yapılardayız. Sahiden ortak bir noktada buluşabilmek değerli. Biz Alican’la farklı iki yapıda insanız. Onun siyah dediğine ben beyaz diyorum. Ancak ne keyifli ki şu ana kadar birbirimizde hakikaten buna kıymet bir şeyler gördük. İkimiz de bir formda bugüne kadar devam etsin istedik ki emek verdik.

‘BİZ ASLINDA KAFES İÇİNDE YAŞAYAN İNSANLARIZ’

◊ Hayat size ne söz ediyor?

Halil İbrahim Ceyhan: Hayat çok sert gerçeklerle dolu, sıkıntı, nitekim yönetilmesi ve koordine edilmesi hassas bir istikrar gerektiriyor. İşiniz, aileniz, sorumlu olduğunuz beşerler, meslek planınız hepsi kaotik bir biçimde iç içe geçiyor. Şunu söyleyebilirim; biz çok rahat ve çok özgür bir tarafta üzere görünen, aslında kafes içinde yaşayan insanlarız.

Hande Subaşı: Ben de son yıllarda pek bu hayatın insanıyım üzere hissetmiyorum. Bilmiyorum, bu insan olmanın gerekliliği mi, yoksa biz mi genel olarak insan olmayı beceremedik lakin her şey çok süratli değişti. Genel olarak dünyada her şey biraz çığırından çıkmış vaziyette… Ve insan ırkının bu dünyada yaşamayı birinci başta hak eden bir çeşit olduğunu da düşünmüyorum açıkçası. Ancak şu an buradayım, yapacak da bir şey yok.

◊ Neden bu türlü hissediyorsun?

Hande Subaşı: Her şey, çabuk ulaşılabilirlik ve tüketimle birlikte değişti. Birçok kişi bu hislere yenilip zaaf gösterdi. Ne birbirimize, ne tabiata, ne hayvanlara karşı sorumluluk hissetmiyoruz, yani pervasız bir durum.

◊ Hisleri da çok çabuk tüketmeye başladık güya…

Halil İbrahim Ceyhan: Toplumsal medya tesiriyle her şey anlık olmaya başladı. Instagram’da bir story izlerken bile üç saniyeden uzun sürenlere artık tahammül edemiyoruz. Bu hayatımızı da etkiliyor. Algılarımız değişiyor ve sabretmek, istikrar, anlayış, hürmet göstermek üzere şeylerin dışına çıkıyoruz.

Hande Subaşı: Mutluluğu da o anın keyfini de artık öbür şeylerde arıyoruz. Bir tatile gidildiğinde
o anın bütün hoşluğunu geri plana atıp fotoğraf, görüntüler çekiliyor, öncelikler değişiyor, o andan memnun olamıyoruz, yetmiyor. Bir de sohbetler ve alakalar de o denli olmadı mı? Lise yıllarımı düşünüyorum, arkadaşlarımla dershane öncesi kafede oturuyorduk, bir saat vakit geçiriyor, yemek yiyorduk. Oradaki paylaşımlar, muhabbetler artık yok. İster istemez herkes elinde telefon, bir şeyleri takip etmek istiyor, telefona sarılmak bir kaçış yolu üzere…

‘Bazı insanlara şöhret yaramıyor, taşıyamıyorlar’

◊ İkiniz de uzun vakittir oyunculuk yapıyorsunuz, oyunculuk eşittir şöhret midir?