◊ Ağır bir konser maratonunuz var. Nisanda “Sen Ağlama” isimli single’ınız çıktı. Nasıl gidiyor hayat?
– Evet, konserlerimiz ağır bir biçimde devam ediyor. Bayramda Antalya’da 5 gün üst üste konserimiz vardı. Oğlum Ediz ve eşim Nida ile gittik. Öncesinde single çıktı, radyo cinsleri vs. derken İstanbul’a döndük. İstanbul’da konserler devam ediyor. Ediz’in okulu bitince tatil yapacağız. Yeni müzik çalışmalarımız da başladı. Single olacak. Ağustos sonu, eylül başı üzere yayınlamayı planlıyoruz.
◊ Birinci olarak Badem kümesinden dinlediğimiz “Sen Ağlama” müziğine cover yaptınız. Neden o şarkıyı tercih ettiniz?
– Çıktığı yıllarda çok sevdiğim bir müzikti. Menajerim Sacit Papakçı ile konuşurken aklıma geldi. “Biz de sahnede çalsak mı” diye düşündüm. Sacit bizi kümenin solisti Mustafa (Kemal Öztürk) ile buluşturdu. Fikrimi söyledim, o da “Seviniriz” dedi. Aslında çok sıkıntı bir işe giriştim. Zira çok sevilen, unutulmamış bir müzik. Birkaç deneme yaptık, içime sinmedi. 5-6 ay geçti, müziğe öteki talipler gelmeye başladığını öğrendim. Bu sefer yeniden ağırlaştım. Sonra içimize sinen bir formda oldu. Küme da beğendi.
◊ Büyük bir risk almışsınız aslında…
– Çok ucu açık bir iş yapıyoruz. Sanatta bu iş bu türlü. Çok değerli bir iş olduğunu düşünüyorsunuz, bir kesim bunu algılıyor lakin bir kısma kıymetsiz gelebiliyor. Her kentte, semtte çok farklı üsluplarda müzik dinleyen beşerler var. İstanbul içinde bile farklı semtlerde verdiğimiz konserlerde dinleyici profili ve zevkinin çok değiştiğini gözlemliyoruz. Hasebiyle genele bir şey yaptığınızda kesinlikle olumlu da, olumsuz da yorumlar geliyor.
PLAYLIST’İM YOK KONSERDEKİ ORTAMA NAZARAN MÜZİKLERE KARAR VERİRİM
◊ “Her semtte gelen tepki farklı” dediniz. İstediğiniz enerjiyi alamadığınızda ne yapıyorsunuz?
– Çabucak repertuvarı değiştiriyorum.
◊ Muhakkak bir repertuvarınız yok mu?
– Benim aşikâr bir sahne listem yok. Genelde müzikçiler konsere çıkarken bir playlist hazırlar. Orkestraya verilir. Benim azamî birinci üç müziğim muhakkaktır. O üç müziğe da sahneye çıkmadan bir 10 dakika evvel karar veririm. İçerinin doluluk oranı, yaş skalası, hepsinden çok etkileniyorum. Seyirciden reaksiyon alamadığım anda demoralize oluyorum. Zira ben işimi yaparken çok eğleniyorum, beşerler da eğlensin istiyorum. O yüzden bir playlist’im asla yok. Ben bu işe 1996 yılında başladım. Kafelerde, düğünlerde, barlarda çaldım. Çok farklı profilde beşere çaldığım için düzgün tahlil ederim.
ŞARKILARIM BİRAZ GEÇ SEVİLDİ
◊ Müzikleriniz yıllar geçse de sıkılmadan dinleniyor. Bu size ne hissettiriyor?
– O mevzuda şanslıyım. 20 yıl öncesinde yaptığım müzikleri şu an 5 yaşındaki çocuklar söylüyor konserlerde. Benim müziklerim biraz geç sevildi. Yayınladım, 5 ay sonra sevildi mesela. Hatta 12 yıl evvel yaptığım “Tatil” isimli müziğim şu an müzik listelerinin üst sıralarına çıktı.
◊ Nasıl oluyor bu?
– TikTok’ta birisi bir akım başlatıyor mesela. Evvelden bir müzik çıkarıyordunuz, o şarkıyı radyolar çalıyordu. Radyolarda o müzik patlarsa beşerler duyuyorlardı. Artık değişik bir hâl aldı. Bir akım oluyor, oradan Spotify’a yansıyor, akabinde radyolar o listelerden bakıp çalıyor filan.
◊ Siz bir periyot çok fazla bir şey yapmadınız. Sebebi neydi?
– Yapmadım değil lakin 2020’de çıkardığım “Mahzen” müziğimden sonra yaptığım çalışmalar çok fazla duyulmadı. Çok patlayan bir müziğim olmadı.
◊ Bu durum küstürdü mü sizi?
– Hayır, artık esasen hiçbir müzik patlamıyor. Türkiye’deki müzik patlama algısı değişti. Tarkan da albüm çıkarıyor, single çıkarıyor. Evvelce Tarkan albümü çıktığı vakit piyasa dururdu. Albüm almak diye bir durum vardı. Artık her şey dijitalde. Biz bir albüm yapıyoruz fakat sonraki gün 500 müzik daha çıkıyor. Hasebiyle kendi dinleyicin, senin alıcın dışında genele bir şey duyurabilmek için o müziğin TikTok’ta akım olması gerekiyor. Büsbütün sistem değişti. 20 senede, şu anda sahneye çıktığımda herkesin tek bir ağızdan söyleyebileceği onlarca müzik yapmışım lakin şu anda çıkanlar için bu çok sıkıntı.
20. YILIMI KONSERLE KUTLAYACAĞIM
◊ Mesleğinizin 20’nci yılındasınız. Özel bir kutlama yapacak mısınız?
– Konser biçiminde bir şey düşünüyorum. “Elveda” isimli birinci müziğim ekim ayında çıkmıştı. Biz de bu yıl bitmeden, mesela ekim ayına bir Bostancı Şov Merkezi konseri yetiştirmek istiyoruz.
◊ Yıllar size neler kazandırdı?
– Geç de olsa bir özgüven kazandım. Konservatuvar mezunuyum. Fakat yaptığım her şey için büyük tedirginlik duydum. Bunu üzerimden atmam uzun vakit aldı. O kadar çok “Hata yapar mıyım?” diye düşünüyordum ki, rahat halime erişmem çok uzun vakit aldı.
OYUNU KURALINA NAZARAN OYNAMADIM
◊ Toplumsal medyada sizin için “Hakkı açık orta yenen sanatçı” yorumları yapılıyor. Sahiden hakkınızın yendiğini düşündüğünüz vakitler oldu mu?
– Yalnızca ben değil, her sanatçı devir dönem kırgınlıklar yaşamıştır. Lakin bir sebebi vardır. Kendi açımdan düşünürsek hakkımın yenmiş olma sebebi bu oyunu kuralına nazaran hiçbir vakit oynamamamdan olmuştur. Hasebiyle geç fark edildim. Hiçbir magazinel durumum olmadı. Tek magazinel durumum, Ediz’in doğumuyla oldu.
Fiziksel olarak tanınırlığım da oğlumun doğumuyla gerçekleşti. O ana kadar beni görebilecekleri yer ya klibimdi ya da sahneydi.
Ediz’in Down sendromlu olması çok ince bir çizgiydi. Bunu anlatsak “Ajitasyon mu yapıyorsun”, anlatmasak “Bundan mı utanıyorsun” üzere niyetlerle karşılaşacaktık. Bunun tedirginliği vardı.
O periyot bir de albümüm çıktı. Ediz’in doğduğu gün “Şimdi Burda Olsan” müziğimin klibi yayınlandı.
1 hafta sonra şarkıyı tanıtıyoruz, bir röportaj yapıldı. O röportajda Ediz’i değil yalnızca şarkıyı konuşmak istedim, yanlış anlaşılmamak ismine. Ediz’le ilgili de yalnızca “Bu durum size ne hissettiriyor?” diye sorulunca “Biz bir bebek bekliyorduk, Allah bize melek gönderdi” dedim.
Haber çıktıktan sonra toplumsal medyada takipçilerim süratle artmaya başladı. Nida ile şaşkınlıkla baktık.
O an çok rahatladığımı hissettim.
İnsanların babalığıma ilgisi de arttı. O devir hatta yaptığım iş unutuldu, ben ‘baba Özgün’ oldum. Bana sokakta ‘Ediz Bey’ falan demeye başladılar!
Ediz doğduktan sonra Nida ile bağımız güçlendi
◊ Ediz’in doğumundan sonra Nida Hanım’la bağlantınız nasıl evrildi?
– Bilhassa 2-3 hafta bir şok devri yaşadık. Ediz’in genetik olarak karşılaşabileceği pek çok sorun olabilir, bunlar olacak mı olmayacak mı diye tedirginlikler yaşadık lakin çabuk atlattık. Çabucak Down Türkiye Derneği’ne gittik, orada ne yapmamız gerektiğini anlattılar.
Biz Ediz’i 3 aylıkken eğitim merkezine götürmeye başladık. Olumsuz hiçbir şey olmadı Nida’yla ortamızda. Tersine bence çok daha güçlendirdi. Nida çok âlâ bir anne. Ailelerimiz, arkadaşlarımız daima takviye oldu.
O bahiste da çok şanslıydık.
◊ Siz babanız üzere bir baba mısınız?
– Yok, değilim. Esasen babam üzere bir baba olamam, zira değişik bir çocuğumuz var. Babam daha sert mizaçlıdır. Artık Ediz’e değişik. Yıllar içerisinde beşerler da değişiyor. Bir de çok genç anne-baba olmuşlar. Annem 21 yaşındayken ben doğmuşum. Babam 25 yaşındaymış. O yüzden kimseyi yargılayamam lakin baba olarak hiç benzemiyoruz.
◊ Ediz’le nasıl bir baba oğul-ilişkiniz var?
– Ediz sevecen bir çocuk. Nida ile beni çok farklı yerlere koyuyor. Baba biraz daha rahat, anne daha disiplinli. Derslerini anne yaptırıyor. Baba işin eğlenceli kısmında. Yıllarca gece uyumadan evvel beni isterdi yanında, artık annesini istiyor. Ancak sabahları ‘baba’ diyor.
İyi ki benim oğlumsun iyi ki diğer çocuk değil
◊ Babalar Günü nasıl geçer sizin meskende?
– Tüm özel günler, günü gelene kadar bana hiçbir şey tabir etmiyor. O gün geldiğinde hatırlanması gerektiğinin farkına varıyorum. Yoksa benim için Ediz’in bana her koşuşu başka bir Babalar Günü. Özel günleri çok fazla toplumsal medyadan yaşamak istemiyorum, zira annesini ve babasını kaybeden beşerler için çok sıkıntı bir gün olduğunu düşünüyorum.
◊ Ediz’e bu güne özel bir bildiri verseniz ne dersiniz?
– Uygun ki sen benim oğlumsun, Nida’nın oğlusun. Âlâ ki öbür bir çocuk değil. Biz o yüzden ikinci çocuğu düşünemiyoruz bazen, yapamıyoruz.
◊ Kardeşi olsun istemiyor musunuz?
– Ediz’den evvel bir çocuğumuz olsaydı, ikinci çocuk olsun isterdim. Ediz doğduktan sonra herkes “Kardeşi olsun” dedi. Biz de farkındayız kardeşi olsa hayatı boyunca olağan uygun olurdu lakin daima ikilemde kaldık.
Bizim için en güç süreç, “bizden sonrası” kısmı. Çok sıkıntı. Onu düşünmemeye çalışıyoruz lakin sadece güya bunu garantiye almak için de öteki bir çocuk yapıp, o çocuğa hayatı boyunca bunu yüklemek çok büyük bencillik ve o çocuğa haksızlık üzere geliyor. Ediz de 10 yaşına geldi aslında. Çok yakın akrabalarımız, yeğenlerimiz var…
