DİLAN Çiçek Deniz, Harper’s Bazaar mecmuasının yeni sayısına kapak oldu. Oyuncu, “Cannes Sinema Festivali’ne Türkiye’den nizamlı katılan isimlerden birisin. Kırmızı halıdaki yürüyüşte zihninden neler geçiyor?” sorusuna şu cevabı verdi:
“O yürüyüşün bir matematiği var aslında. Ne kadar duracağın, nereye bakacağın, arkandaki bireye alan bırakıp bırakmadığın. Ne çok bakıyorsun kameraya ne de büsbütün görmezden geliyorsun. Hem görünmek hem de kaybolmamak gerekiyor. Ve bütün bunları yaparken doğal görünmeye çalışıyorsun. O yüzden kendimi satranç oynuyormuş üzere hissediyorum.”
Deniz, moda ile sinemanın iç içe geçtiğinden de bahsetti:
“İkisi de kıssa anlatma biçimi. Karakterin ne giydiği, nasıl göründüğü senaryonun bir kesimi. Kırmızı halı da bunun uzantısı. Kıyafet fikirle buluşmuyorsa, yalnızca bir dekordur. Moda benim için bir söz biçimi lakin yalnızca kendimi anlatmak için değil, bazen hiçbir şey söylememek için de. Ne giydiğim, o gün dünyayla ne kadar temas etmek istediğimi bile belirliyor.”
AMADEUS’UN SİNEMASINDA OYNAMAK İSTERDİM
Dilan Çiçek Deniz, hayalindeki sineması anlattı:
“Sahnesinde üç yıldır yer aldığım ‘Amadeus’un sinemasında oynamak isterdim. O dünyaya tekrar fakat bu kere kamera karşısında girmek.”
Oyuncu ayrıyeten canlandırdığı karakterle ortasına köprü kurduğunu da belirtti:
“Evet, lakin şuurlu yapmıyorum. Bazen sette, sahne ortasında bir şey tetikleniyor. O anda karakterle aramdaki çizgi bulanıklaşıyor. O köprü birden fazla vakit benim bile fark etmediğim bir yerden başlıyor.”
Deniz, gerçek hayatta kolay tabir edemediği bir duyguyu, oyunculuk sayesinde dışa vurduğunu söyledi:
“Bazı sahnelerde kendime şaşırıyorum. Nereden geldiğini bilmediğim bir dürtüyle hareket ediyorum. Sonradan fark ediyorum ki o his aslında bende varmış; yalnızca yeri yokmuş. Hayatta lisana dökemediklerimi bir karakterin ağzından söylemek arındırıcı oluyor.”
Dilan Çiçek Deniz, hayatta yapmak istediklerini şu biçimde sıraladı:
“Annemle Nepal’e gitmek, kendi kalemimden çıkan bir kıssada oynamak ve hayvanlarla dolu bir çiftlikte yaşamak istiyorum.”
MERAK DUYGUSU BENDE ÇOK BASKIN
Dilan Çiçek Deniz, son 6 yılda kendine kattığı yenilikleri şöyle sıraladı:
“Merak duygusu bende çok baskın. O yüzden öğrenmek planladığım bir şey değil, zaten oluyor. Tiyatro, yazı, yapımcılık. Bu 6 yılda kendimi zorlamadan lakin ertelemeden yaşamanın yollarını hem üretmeyi hem de durmayı öğrendim.”
Deniz, oyunculukta tekrar etmekten korktuğu şeyleri ise “Refleks haline gelen şeylerden korkuyorum. O sahnenin kokusu, ışığı, sabah kaçta çekildiği bile duyguyu değiştiriyor. Her seferinde tekrar keşfetmeyi seviyorum” diye açıkladı.
ZAMAN BENİ TÖRPÜLEDİ
Dilan Çiçek Deniz, “Zamanın üzerindeki tesirini nasıl tanımlarsın?” sorusuna şu cevabı verdi:
“Zaman beni törpüledi fakat tıpkı vakitte cilaladı da. Büyümek bir cins unutma sanatıymış. Bu seyahati bir başlıkla tanımlasam: Hâlâ yoldayım lakin artık yürümeyi seviyorum.”
