Kendine has sesi ve yorumuyla bilinen Birsen Tezer, genç yaşlardan itibaren müziğin birçok farklı alanıyla ilgilenen ve bu alanlarda eser üreten bir müzisyen. Kendisi üzere oğlu Cihan Can Erkal (müzik dünyasında SARNOW ismini kullanıyor) da genç yaşta müziğe yönelenlerden. Hem yazıyor, hem söylüyor hem de kendi müziklerini yapıyor. İkilinin birinci kere bir ortaya geldikleri ‘Seans’ın kelam, müzik, akustik yorumları ve düzenlemesi büsbütün Cihan’a ilişkin. Anne-oğulun müzikle kurdukları bağı dinleyiciyle paylaştıkları birinci müziğin öyküsünün peşine düştük; Beyoğlu’nun sakin bir köşesinde bir ortaya gelerek ‘Seans’a, alakalarına ve müzisyenliğe dair sohbete başladık.
‘Seans’ bir Anneler Günü ikramı fikri olarak mı ortaya çıktı?
Cihan Can Erkal: Aslında birkaç ay evvel bitmişti lakin gündeminin kaotikliği sebebiyle çıkarmayı uygun görmedik.
Birsen Tezer: Biraz da bu kaosun içinde insanlara Anneler Günü vesilesiyle bir anne-oğul müziği sunmak istedik; insanların içlerini ısıtacak bir konsept olduğuna inanarak…
Şarkının çıkış noktası neydi?
Cihan Can Erkal: Müzik kesiminde bir müzik yayımlamak, okyanusa bir şey fırlatıp ne olacağını beklemek üzere biraz. Bu yüzden elimdeki fırsatı pahalandırmak istedim. Annem Türkiye’de dinlenen bir müzisyen ve biz de birlikte bir şey yapmayı daima konuşurduk.
Şarkının ismi neden ‘Seans’?
Cihan Can Erkal: Parça yarı İngilizce yarı Türkçe. Her 2 lisanda tıpkı manaya gelen söz seçenekleri çok azdı. ‘Seans’ en güzel seçenekti.
Birsen Tezer: Anlam olarak da oturdu.
Cihan Can Erkal: Parçanın içeriğine baktığınızda, oğulun gözünden annenin kelamlarının yazıldığı bir modül olduğunu görüyorsunuz. Aslında bir oğulun seansı.
Birsen Tezer: Söz yazma kademesine katılamadım. Aslında tarafımdan da kesime bir ek yapılmasını hayal ediyordum. Ancak süreç o denli gelişmedi. Bir nevi benim söylediğim her şeyi Cihan kendi ağzından yazmış oldu. Bir anneye sesleniş üzere oldu; acı-tatlı.
Cihan küçükken birlikte müzik yapıyor muydunuz?
Birsen Tezer: Müziğe ilgisi vardı lakin enstrüman alıp çalan bir çocuk değildi. Mırıldanırdı, kulağının olduğu muhakkaktı. Piyanoya yönlendirdik, 5 yaşında başladı fakat 6 yıl boyunca zorla gitti. Nota öğrenmeyi hiç istemedi, daima kulaktan çaldı. Zorlamamaya karar verdik. Sinema müziklerine ilgisi daima vardı. Pandemiyle birlikte bu merakı onu müziği kendi kendine öğrenmeye itti.
Cihan Can Erkal: Evde müzik daima çalardı lakin müzik yapılmazdı. Annem sahnede yapardı işini, meskene taşımazdı. Babamın müzik zevki üzerimde çok tesirliydi.
Birlikte stüdyoya girmek nasıl bir tecrübeydi?
Cihan Can Erkal: Annem çalışırken çok süratli, çok profesyonel. Bir kesim gelir, yazılır, çalınır, kaydedilir ve biter. Her şey akıcı ilerler. Ben tam karşıtıyım. Bir sesin ya da kelamın üstünde günlerce durabilirim. Bazen parçayı baştan yapmaya karar veririm, o sırada öbür modül daha çıkar. Bu bahiste zıddız.
Birsen Tezer: Gurur vericiydi. Oğlum olduğu için söylemiyorum, sahiden çok yetenekli buluyorum. Disiplinli ve tutkuyla yapıyor müziği. Birebir vakitte yaratıcı ve ayrıntıcı. Birlikte çalışmak kolay değildi, birtakım noktalarda zorlandım.
En çok hangi hususta zorladı?
Birsen Tezer: Çok titiz, çok titiz. Hoş bir özellik aslında. Birden fazla müzisyende olan bir özellik; mükemmeliyetçilik ve titizlik. Cihan’da bu birazcık daha fazla yalnızca.
Müzikal manada fikir ayrılığına düştüğünüz oldu mu?
Cihan Can Erkal: Olmadı diyebilirim. Anneme bir şeyi soruyorsam esasen içime sinmemiştir. O da nitekim beğenmediyse değiştiririm.
Birsen Tezer: Yapım evresindeki hususlarda kesinlikle bana danışır. Ben fikrimi söylerim, ister kullanır, ister atar. Ona bırakmayı seviyorum, seçimlerine güveniyorum.
Şarkıyı kaydettikten sonra anne-oğul bağlantınızda değiştiğine inandığınız bir şey oldu mu?
Cihan Can Erkal: Bende olmadı.
Birsen Tezer: Benim için mutlaka bir şey değişti. Artık onu yalnızca oğlum olarak görmüyorum. Nitekim çok yeterli bir müzisyenle birlikte bir iş yaptım ve bu işin çok hoş yerlere gidebileceğine inanıyorum. Dün bir çekim sırasında, birbirimize karşılıklı müziğimizi söyledik mesela. Ona eşlik ederken oğlumdan diğer bir şey gördüm: Karşımda çok yeterli bir müzisyen vardı.
Aynı sahnede görecek miyiz?
Cihan Erkal Can: Düzenli bir sahne planımız yok lakin denk gelirse, özel yerlerde olabilir. ‘Seans’ ortak stilimizden biraz farklı, daha çok benim dünyama yakın bir kesim. O yüzden bu türlü küçük sürprizler biçiminde, ortada olur tahminen.
Annenin müzisyen olması mesleğine nasıl bir istikamet verdi?
Cihan Can Erkal: Doğrudan irtibat olmadı açıkçası. Konserlerine çok az gittim, 20 defa tahminen. Meskende de müzik yapılmazdı. O yüzden o denli bir tesir hissetmedim. Tahminen fark etmeden bir tesiri olmuştur ancak şuurlu olarak bir yönlendirme ya da etkilenme yaşamadım diyebilirim.
Birsen Tezer: Bence sahnede gördüğü müzisyenlerin kesinlikle bir tesiri oldu. Mesela Erkan Oğur’u, Bülent Ortaçgil’i izlediğinde çok heyecanlanmıştı. O beşerlerle, müzikle iç içe büyümenin kesinlikle bir ilhamı olmuştur.
Cihan’ın müziği meslek olarak seçmesi sizin için ne tabir ediyor?
Birsen Tezer: Ebeveynler genelde “Sanatla ilgilensin lakin hobi olarak kalsın” der ya, ben tam zıddını düşünürdüm. “Keşke benim hissettiklerimi, yaşadıklarımı oğlum da yaşasa” derdim. Alışılmış kıymetli olan sevdiği şeyi yapmasıydı. Lakin müziği seçmesi güya bir şeyleri tamamladı içimde. Şu an yaptığı şeyleri nitekim çok beğeniyorum ve onunla gurur duyuyorum.
Farklı kuşaklardansınız. Müziğe yaklaşımınızda neler benziyor?
Birsen Tezer: Bence tek ortak noktamız, duyguyu çok önemsememiz. İçimizde bir şey uyandırmayan bir modüle kolay kolay yönelmeyiz. Fakat üretim süreçlerimiz çok farklı. Cihan yanlışsız anı bekliyor, o anın gelmesini istiyor. Benim içinse o denli bir an yok. Başına oturduğumda o süreç başlar.
Cihan Can Erkal: Benim için üretim daha uzun soluklu ve dağınık bir süreç. Bir rutine gereksinimim oluyor. Bazen istesem de istemesem de o masaya oturup bir şeyler yapmam gerekiyor. Anneminki daha içgüdüsel ve anlık.
Anne-oğul olarak bir rutininiz var mı?
