Uzun uzunluğu, renkli gözleri ve yeteneğiyle tam yeni kuşak jön kavramının karşılığı üzere… Toplumsal medyada etkileşimi çok, 4,5 milyon takipçisi var, hayranları ona “Sen bu türlü yeşil yeşil baktığın sürece bizim ağaca gereksinimimiz yok” diyor. Sohbete başlıyoruz…
◊ Bu dönem ekranda yoktun. Neler yaptın?
Aradan askerliği çıkardım. Dijital için yeni bir dizi çekimine başladım. Şu an hayatımın keyifli sürecindeyim. Kendime vakit ayırıyorum, boş vakitlerimde seyahat ediyorum, yurtdışına çıkıyor, İspanyolca öğreniyorum.
◊ Düzgünce karın kası yapmışsın…
Spor hayatımın içinde. Zati konutumun alt katında spor salonu var, antrenmanlarımı atlamıyorum. Şeker tüketmiyorum, makûs alışkanlıklarım yok. Genelde protein yüklü besleniyorum.
◊ Güzel ve yeteneklisin, sana ‘jön’ diyebiliriz. Sen yeni kuşak jönlüğü nasıl anlatırsın?
Eskiden toplumsal medya yoktu, YouTube çok tanınan değildi. Bizden evvelki jönlerin bu yolu yürürken neler yaptığına bakıyorduk. “O yapmadıysa ben de yapmayacağım” diyebiliyorduk. Lakin artık her şey güncellenip değişti. “O yapmadı, biz de yapmayalım” dediğimiz şeyi şu anda yapmamız gerekebilir. “Bu mecrada olmamalıyım” diyebileceğin yer, yeni jenerasyonda ilgi
çekebiliyor.
◊ Tanındıktan sonra seni bu dünyaya dair en üzen şey ne oldu?
Bazen çok şey öğrenebileceğini düşündüğün beşerler hayal kırıklığı yaşatabiliyor.
◊ Ne üzere?
“Yaşasın, çok şey öğreneceğim, çok hoş bir gelişim olacak” dediğim insanların o kadar da değerli bireyler olmadığını fark ettiğimde hayal kırıklıklarım oldu.
◊ Popülerleştikçe dost kazıklarıyla yüzleştiğin oldu mu?
Evet. Takviye olup düzgün olsun diye çabaladığımız, ‘Uzayan kol bizden olsun, o başarılı olsun’ diye düşündüğümüz insanların sonrasında o kadar da şirin yaklaşmadığını hissettiğim durumlar oldu. Artık çok takılmıyorum. “Penceresi çamur olana bütün çiçekler makus gözükür” derler ya…
◊ Oyunculuk senin en çok hangi istikametini sınadı?
Güç zehirlenmesi konusunda çok sınadı. Evet, başarılı epeyce, para kazandıkça, imkânlar arttıkça… Hiç dışarıya yansıtmamış olsam da kendi içimde çok gelgitler yaşadım.
◊ Neler yaşadın?
Bazı yerlerde ‘Bu mevzuda elimi masaya vurmalı mıyım’ dedim. ‘Hayır, güç zehirlenmesi yaşıyorum. Bence vurmamalıyım’ dediğim anlar oldu. Bir ince noktası var ya; kendini ezdirmemen de lazım lakin egoist de olmaman lazım. Yanımdaki arkadaşlarım çok yardımcı oldu. Ben onlara daima “Değişirsem, narsist davrandığımı görürseniz bana söyleyin. Beni eleştirin” diyorum.
“MODERN BİR ‘SİNDİRELLA’ MASALI”
◊ 6 Haziran’da vizyona girecek olan ‘Aşkın Yüzü’ sinemasında nasıl bir karakteri canlandırıyorsun?
Bir yüz körünü oynuyorum.
◊ Nasıl bir rahatsızlık yüz körlüğü?
Karşındakinin hızını seçemiyorsun. Birinci başta bir göz hastalığı olarak düşünmüştüm. Nörolojik bir hastalıkmış. Beyinde olan bir aksama sonucu karşındakinin yüzlerini tam olarak seçemiyor, flu görüyorsun. İnsanları küpe, kolye üzere aksesuarlarından ya da seslerinden tanıyorsun.
◊ Pekala, bu karakteri nasıl çıkardın?
Bu raporu olan bir rahatsızlık değil. Yüz körü olduğunu tez eden insanların sahiden yüz körü olup olmadığı da aşikâr değil. Mesela Brad Pitt de o denli olduğunu söylemiş. Yüz körü olduğunu söyleyenlerin röportajlarını izledim. Yüzlere uzun mühlet odaklanmaları güç, bakışları dağılıyor. Karşısındakilerin biraz hızına, biraz bedenine bakıp konuştuklarını gördüm, kendimi oynarken buna hakikat ittim. Role girip çıkamama üzere şeyleri sevmem lakin bu bir müddet sonra reflekse dönüştü. Etrafımda “Nereme bakıyorsun, ağzıma mı” diyenler oluyordu. “Bir role çalışıyorum” diyordum.
◊ Sinema ne anlatıyor?
Modern bir ‘Sindirella’ masalı. Canlandırdığım karakter, o gün arkadaşının aksesuarlarını kullanan bir kıza âşık oluyor ve onu aksesuarından bulmaya çalışıyor.
◊ Hayatta kimin yüzünü unutmak isterdin?
Çok koyu bir Galatasaray taraftarıyım. Çocukluğumda ezeli rakibimizle ilgili çok tatsız hissettiğim anlar ve durumlar oldu. Rakip ekibe hizmet etmiş, sonra da tanışmak zorunda kaldığım ağabeyler vardı. Onların hızlarını unutmayı isterdim.
◊ Hayatında unutmak istediğin bağların oldu mu?
Yok, ilgiler bizi büyüten, besleyen, ruhumuzu besleyen anılar aslında. Yaşanmışlıklar aklıma pişmanlık getirmiyor.
◊ Bu birinci sinema sinemanın. Nasıl bir
tecrübeydi?
Kendimi beyazperdede görmek hayalimdi. Bunu yaşayacak olmak heyecan verici. İzleyince umarım yeterli hisseder, gururlanırım. Ben o denli durumlarda bazen, dışarıya yansıtmasam da kendimle alakalı bir şeyi başardığımda duygulanıyorum. Kendi içimde çok garip buhranlar yaşıyorum.
‘Eskiden tepkiye nazaran form alıyordum’
◊ Öykün nerede başlıyor?
İstanbul, Fatih’te doğup büyüdüm. Annem Sivaslı, babam Ordulu. Çapa İlkokulu’nda okudum. Devamında uzun müddet futbol oynadım. Matematik, fen değil, benim olayım idman, idman, sahanın içinde olmaktı. Üniversitede spor akademisini seçtim. Spor akademisi antrenör üzere hazırlanmamı sağladı, ‘İyi beslenmeliyim, âlâ gözükmeliyim’ derken o bana diğer bir hobi kapısı açtı. Tahminen modellik ya da oyunculuk yapabilirim dedim. Oyunculuk eğitimi almaya, deneme çekimlerine gitmeye başladım. Sanatın ruhumu tanımamı sağladığını fark ettim.
◊ Kaç yaşındasın?
30 oldum fakat sakalsız 17’yim hâlâ (gülüyor).
◊ 30 yaş seni nasıl dönüştürdü?
Zaten 25’lerimden beri 30 üzere yaşıyormuşum. Yalnızca sayı değişti. Bir de babamın baba olduğunu anladığımda, o 30’larındaydı. Ben de artık bir tık sorumluluğumun arttığını hissediyorum. Etrafıma yararlı olabilmem gerektiğini düşünüyorum. Amasya’da askerlik yaptığım yerde kütüphane açtım. 20’lerde biraz daha tepkiye nazaran hal alıyordum, artık tepkisi ben veriyorum. Etken, edilgen olmak üzere.
◊ Adım adım ilerleyen oyunculuk mesleğinde geldiğin noktanın sendeki hissiyatı ne?
Başladığımda kusur yapacak vaktim var üzere geliyordu. Lakin kabul görme durumu yükselip daha değerli projeler gelmeye başladıkça ister istemez sorumluluğa dönüştü.
‘Aşkın keyif aşamasındayım’
◊ Aşk, hayatında nerede duruyor?
Olursa ruhu besleyen bir şey. Ancak olmadığı vakit arama gayretine girmek saçma…
◊ Tanınmak, sevme formunu değiştirdi mi?
Belki kısıtlamıştır ve bencilleştirmiştir. İşim kaynaklı daha bencil düşünmüş olabilirim.
◊ Artık aşkın hangi yüzünü yaşıyorsun?
Aşkın keyif basamağındayım.
◊ O nasıl bir şey?
Kendini tanıma, tekeşliliğe dönüş…
◊ Evvelden çokeşli miydin?
Yok aslında, Hakan, anla ya (gülüyor). Artık tavsiyem aşkın suçsuz hali. Aşktan aşka yaşamaktansa, bir tek versiyonuyla olmak…
◊ Var mı o versiyonu yaşadığın biri?
İyiyiz, hoşuz bu ortalar.
‘ŞÖHRETLE BARIŞ İÇİNDE YAŞAYANLARDANIM’
◊ Şöhretle ortan nasıl? Aralık koyanlardan mısın, barış içinde yaşayanlardan mı oldun?
Şöhretle barış içinde yaşayanlardanım. Aksisini yapanları birden fazla vakit eleştiriyorum.
◊ Neden?
İnsanların birçok tanınan olmak için ya da tanınmak için çok uğraş sarf ediyor. Zira tanınan olmak biraz işin kabul görmesi manasına da geliyor. Yani hepimiz tanınmak, insanların kale aldığı biri olmak için çabalıyoruz. Ancak şöhrete sahip olduktan sonra buna burun kıvırmaya başlayanlar oluyor. Bu bana çok antipatik geliyor. Zira bu işin bir modülü tanınıyor olmak. Hatta tanınmıyorsan ya da tanınan değilsen kiranı bile ödeyemeyebilirsin durumu var bizim dünyada.
◊ Ünlü olmak neleri elinden aldı?
Bazen arkadaşlarınla çok özgür davranasın, gençliğini daha bu türlü buram buram yaşayasın gelir. Tahminen oralarda beni frenledi lakin bundan da hiçbir vakit pişmanlık duymadım.
◊ Oyunculuğa dair en sevdiğin şey ne?
Bir anda iki kişi olabilmek. Bir sahneyi oynarken Onur olarak düşünüp bir de tıpkı vakitte karakter olarak hareket etmek… Kim işe gidip iki kişi üzere davranabiliyor ki?
‘Yalnızlık insanıyım’
◊ Sen kalabalık insanı mısın, yalnızlık insanı mı?
Yalnızlık insanıyım. Tahminen bu biraz işin getirisi. Birçok vakit kalabalıklarda olduğumuz için bazen kendime odaklanmak, kendimi keşfetmek ve düşünmek istiyorum. Hatta arkadaşlarıma falan bazen “Siz gidin, ben düşüneceğim” diyorum.
◊ Hayat motton var mı?
Kader uğraşa âşıktır.
◊ Biraz açsana bunu…
Kişi ne için uğraş ediyorsa, bahtı de onu ona hazırlar. Ben herkesin kendi bahtını kendinin belirleyebileceğine inanıyorum.
◊ İstediğin yazgısı mi yaşıyorsun?
Evet, mutlaka.
